^{Publikigita origine la 4-an de marto 2013}

La Akademio de la Nescio 2

“Lumo, pli da lumo!” J.W.Goethe, 22-a de marto 1832

Antaŭparolo

Se iu miris pro la antaŭa afiŝo (La Akademio de la Nescio 1) aŭ pensis, ke la rakonto estis troigita, hodiaŭ mi rakontos tri elstarajn ekzemplojn de la metodoj uzataj de la direktorino de tiu akademio.

1. La transformo de la brusta alĝustiĝkudro

Kiel oni scias, la brusta alĝustiĝkudro estas angulo en la antaŭa parto de la ŝablono, kiu difinas la volumenon de la brusto. Ju pli granda estas la angulo, des pli granda estos la elstaraĵo. Tiu volumeno konkretiĝas dum la kudrado.

Eblas ŝanĝi la lokon de la alĝustiĝkudro malfermante ĝin kie oni deziras kaj fermante la originalan. Krome, oni povas kaŝi ĝin en kudrero aŭ disdoni ĝian valoron inter pluraj kudreroj aŭ aliaj alĝustiĝkudroj.

Tamen, ĉe la Akademio de la Nescio, la direktorino asertas, ke ŝi scias kiel tute malaperigi la brustan alĝustigkudron, lasante antaŭan parton sen kudroj nek pincoj (krom tiu ĉe la flanko), perfekte alĝustigitan al la korpo, sen uzi elastajn ŝtofojn.

Ŝi diras, ke eĉ fama vestaĵfirmao kun altnivela fasona teamo kontaktis ŝin por evoluigi la unuan virinan ĉemizon sen ajna alĝustigkudro. Ŝi supozeble kreis miraklan patronon. Kompreneble, ŝi ĉiam diras, ke ŝi devas “reeltrovi ĝin”, sed neniam faras.

Se iu vere estus malkovrinta metodon por doni volumenon al plata formo sen eltranĉi cirklan sektoron (do sen pincaĵo), tio renversus geometrion kaj estus frapartikolo en sciencaj revuoj. Sed ĝis nun, tio ne okazis.

Kaj se tia mirakla ŝablono ekzistus, ĉu neniu ĝin kopiintus por eviti alĝustigkudrojn kaj tiel redukti produktokostojn? Estu seriozaj.

2. La kudromarĝenoj kaj la gladado

La direktorino konsilas lasi inter 3 kaj 5 centimetrojn da marĝeno por ĉiu kudro, por eventualaj korektoj, kvankam la patrono estas jam bazita sur la korpmezuroj. Se vestaĵo havas nur du kudrerojn, tio jam signifas inter 6 kaj 10 centimetrojn da marĝeno. Tio povus sufiĉi por ŝanĝi du tutaĵajn grandojn. Do, oni demandas sin: ĉu entute necesas krei patronon?

En virina jako kun kvar partoj, oni atingus entute 35 cm da marĝenoj, kaj kun la antaŭaj partoj eĉ 45 cm — preskaŭ duono de la brustocirkonferenco!

Ŝi diras, ke oni lasu ĉiujn kudrerojn tiaj, kiaj ili estas. Sed kiel oni povas malfermi brustan alĝustigkudron, se estas 5 cm da kudrera marĝeno? Se oni faras notĉon, ĉu tiu marĝeno ankoraŭ utilas por io?

Krome, laŭ ŝi, oni ne uzu vaporon dum gladado ĉar ĝi povus makuli la ŝtofon. Prefere uzi ŝprucaĵan amelon. Oni ne devas glatigi la ŝtofon se ĝi ne estas sulkiĝinta.

Ŝi ne rekomendas rektigi la kudrerojn: oni simple metu kopipunktojn, krom en laboroj de pretportebla modo. Sed se oni uzas kopipunktojn, kial ĝeni sin por precize mezuri 3 aŭ 5 cm da kudrera marĝeno?

3. La ŝablonoj

Laŭ la direktorino, oni ne bezonas antaŭfaritajn bazŝablonojn. Prefere redesegni ĉion de nulo ĉiufoje. Se ŝi faras du transformojn tage, ŝi desegnas la saman ŝablonon dufoje.

Ŝi laboras sur kolora papero, kiun ŝi kunligas per gluo kaj gluobendo. Ŝi testas nur la duonon de la ŝablono, anstataŭ krei provvestaĵon (ekz. el muslino), malgraŭ havi disponeblajn kudromaŝinojn — kiuj, cetere, ŝajne enuas je morto pro neuzo.

Parenteze, tiuj maŝinoj ne estas oleitaj, por “eviti makulojn”. Kaj por bobeni fadenon? Ŝi diras, ke oni devas lasi fadenon implikiĝi en la bobenilo, ĉar alikaze ĝi glitas kaj ne bobeniĝas bone.

Konkludo

Estas evidente, ke tia instruado ne estas serioza. La plej malĝoja fakto estas, ke multaj lernantoj esperas je reala estonteco en la moda mondo, faras ekonomiajn oferojn, sed pasigas jarojn studante tri bazajn patronojn kaj kelkajn bazajn transformojn.

La tempo pasas por ĉiuj. Kiam ili konscias pri la realo, ofte jam estas tro malfrue por eniri la modan laborsektoron — kampo tre konkurencema. En tiu akademio oni nutras sonĝojn, sed ne konstruas verajn kapablojn.